Pim (pimvkessel)

Vroeger werd hij wakker als een trapeze-artiest die in het net viel: met een verende sprong stond hij naast zijn bed en keek naar de dag die zich voor hem uitstrekte - nu maakte hij een geluid of hij moest braken en zou liefst onder de dekens blijven liggen. Regelmatig lag daaronder ook een vriendin, maar minder vaak dan vroeger; die vraatzucht was immers de oorzaak van alles. De harmonische drieklank, die hij met Onno en Ada had gevormd, was definitief veranderd in een dissonant accoord van een componist uit de school van Darmstadt.