Stan (stanv)

Ik filmde altijd terwijl ik op de bank zat onder haar spuuglelijke, onvoorspelbare koekoeksklok, omdat ik wist dat als ik haar de koekoeksklok niet liet zien, ze zich zou afvragen of ik hem had weggegooid, en na verloop van tijd zou ze eenvoudigweg aannemen dat ik dat had gedaan, en wat ik dan ook voor lieve dingen zei, ze zou altijd bij zichzelf denken: en toch heeft hij mijn koekoeksklok weggegooid.